Nog even over die pyjama en Bugs Bunny sloffen die ik zou dragen tijdens het schrijven: dat gelooft u toch niet echt, hè? In werkelijkheid heb ik wel sloffen aan, maar die zijn zeer doorsnee, zonder ogen en oren, en gekocht bij de plaatselijke Bever Sport. Als ze versleten zijn (van het naar de koffieautomaat sjokken en terug), vervoeg ik mij opnieuw bij diezelfde Bever Sport voor een nieuw, smetteloos stel.
Verder draag ik niets.
Ook dat is niet waar, maar je moet iets doen om de aandacht te trekken. Helaas, dames en heren, de werkelijkheid is wederom van een bedroevende saaiheid. Meestal draag ik namelijk gewoon een broek met een trui. Een broek met een trui, ja, interessanter kan ik het niet maken. En omdat ik zo’n koukleum ben, vaak ook nog een extra vest en een grote sjaal erover. Om niet door te slaan in slonzigheid doe ik nog wel iets met make-up, maar al met al zie ik er tijdens werkuren niet charmanter uit dan een gemiddelde klaar-over.
En dat terwijl ik me in mijn vrije tijd best druk kan maken om mijn uiterlijk. Voorafgaand aan een borrel of feestje sta ik vaak eindeloos voor mijn klerenkast te dubben en ik maak hele studies van de juiste kleur lippenstift. Hoe valt dit te rijmen? Het zal ermee te maken hebben dat ik tijdens het schrijven geen zin heb om me bezig te houden met randzaken: de totale focus ligt op het verhaal. Pas als ik weer naar buiten moet, al was het maar om de vuilnisbak aan de straat te zetten, denk ik weer aan mijn présence. Een beetje schizofreen inderdaad.
Mensen willen graag het mysterie achter het scheppingsproces doorgronden en daarom doen er over de werkkleding van schrijvers de wildste geruchten de ronde. Zo zou Ronald Giphart in een apenpak schrijven, Arnon Grunberg in zwembroek met panterprint en Heleen van Rooyen in een roze negligé. Hoewel dat laatste zeer waarschijnlijk lijkt, geloof het niet, mensen: het is fake news!
Genoeg over kleren, aan het werk. O nee, nog één ding. Hierboven ziet u een foto van mij, die ooit geplaatst werd bij een interview in Marie Claire waarin ik tips gaf aan debutanten. Echt, ik heb nog tegen de styliste en visagiste gezegd dat ik er heul anders uitzie tijdens het schrijven. Maar ik had niets in te brengen: het moest glamour uitstralen. Wat was ik opgelucht dat de sloffen van Bever Sport in mijn tas mochten blijven.