‘Moet je ongesteld worden of zo?’ vroeg mijn wederhelft eergisteren aan de ontbijttafel. Terwijl hij de slaap nog uit zijn ogen wreef, fladderde ik al met een duizenddingendoekje door de kamer, en dat terwijl ik nou niet echt het echt het type Juffrouw Mier ben.
‘Weet je het dan niet meer?’ riep ik. ‘Die journaliste van RTV Oost komt vanmiddag! En het is hier een grote bende! En ik moet het interview ook nog voorbereiden! En wat moet ik aan?’ Manlief opende zijn mond, sloot hem meteen weer en boog zich hoofdschuddend over de krant. Ik hoorde hem denken: wat een heisa om niets. Een ernstige onderschatting van de situatie, want had hij wel door hoe belangrijk dit was voor de publiciteit rond de lezing die ik volgende week zou houden met Brenda Meuleman? Wat dacht hij? Dat boekhandel Waanders vanzelf zou vollopen? En had hij de fotogalerij van geïnterviewden op de site van RTV Oost niet gezien? Wilde hij soms dat ik daar als een verwilderd konijn in een ontplofte huiskamer tussen stond? En wist hij wel dat ik maar liefst twintig minuten lang geïnterviewd zou worden? Dan moest ik toch iets zinnigs te melden hebben!
En dus poetste ik de kamer tot hij blonk, deed mijn leukste blouse aan, maakte me op alsof ik naar een covershoot ging, bedacht alle mogelijke lastige vragen en intelligente antwoorden over mijn drijfveren, literaire voorkeuren en de diepere achtergronden van mijn roman. Kortom: toen de journaliste van RTV Oost om klokslag half drie aanbelde, was ik tot de tanden gewapend.
Het bleek een aardige vrouw. Ze had hier in de buurt gewoond en voor ik het wist waren we in een prettig gesprek verwikkeld over het stadje, de omgeving en gezamenlijke kennissen. En wat moedgevend was: ze toonde zich bijzonder enthousiast over ‘Uit liefde, meneer Tuschinski.’ Ik ontspande en voor ik het wist stond de microfoon aan en babbelden we verder over de roman. Wat ging het lekker, wat ging het goed.
Tot ze me een vraag stelde over de plekken die ik had bezocht voor de research van het boek. Ik had het natuurlijk een interessante verhandeling kunnen houden over de eclectische architectuur van het Tuschinski Theater of over de collectie van het Rotterdams archief, maar wat stroomde er uit mijn mond? Een gênant relaas over een wc! De wc in het huis waar Tuschinski in had gewoond en waar ik aan het einde van de rondleiding op had gezeten. Dat het toch zo apart was dat ik op dezelfde toiletpot zat als waar hij… Terwijl ik erover praatte, wist ik dat ik de verkeerde afslag had genomen, maar het was al te laat. De journaliste lachte beleefd en ging over op een ander onderwerp. Gelukkig had ze nog maar een paar vragen die niet al te lastig waren en sloot ze af met een warme aanbeveling van het boek en de lezing. Daarna nam ze met haar mobieltje een paar foto’s van mij met haar, maar ik was er met mijn hoofd niet meer bij.
Toen ik de journaliste had uitgezwaaid vroeg manlief hoe het was gegaan. ‘Goed, hoor,’ antwoordde ik luchtig. Maar tussen u en mij: als ik er op de site van RTV Oost uitzie als een verwilderd konijn, dan weet u hoe dat komt.
Het radio-interview wordt donderdagavond 8 maart om 18:00 uitgezonden op RTV Oost.
�J��?f