Bijna vijftig. Laat ik eerlijk zijn: ik vind het wel een dingetje. Vijftig: dat klinkt naar vervlogen parfum, incontinentieslips en gezondheidssandalen. Nog even en ik ontvang een kennismakingsabonnement op de Plus. Nog even en ik kan niet meer zonder leesbril. Nog even en de paar rimpels die ik nu heb zijn verveelvoudigd tot een gedetailleerde wegenkaart. Nog even en ik overweeg nordic walking. Ik weet dat ik erin zou moeten berusten, gracefully older zou moeten worden en zo, maar ik voel licht verzet.
Stel dat we in een wereld leefden waarin cijfers niet bestonden en de dagen, maanden en jaren derhalve niet werden geteld. Dat zou ik een stuk prettiger vinden, al zou ook dan mijn lichaam goedkope wijn en kampeermatjes niet langer verdragen. Maar hee, goedkope wijn en kampeermatjes zijn sowieso een slecht idee, dus waar hebben we het over?
Ja, waar hebben we het eigenlijk over? Waarom doe ik, en met mij vele vrouwen, toch zo moeilijk over ouder worden? Waarom gaan we en masse aan de botox (ik niet, hoor) drinken we liters detoxthee (mijn buurvrouw dan) en beulen we onze arme lijven af op harde fietszadels of in koude sportzaaltjes (body balance, ja en)?
Dûh, hoor ik je zeggen, omdat we geen zin hebben in rimpels en kipfilet-armpjes natuurlijk. En we er ook niet aan moeten denken om met een sudokupuzzel achter de geraniums te verdwijnen.
Puntje. Maar laten we dan eens omdenken, gewoon om onszelf een beetje op te vrolijken. Geniet de (bijna) vijftiger niet enorme voordelen? Zoals het feit dat je carrière-technisch je strepen meestal wel hebt verdiend? Dat je eindelijk een beetje achterover kunt zakken? Dat er geen topprestaties meer van je worden verwacht, maar je je shine-momentjes nog steeds kan en mag pakken?
En by the way, is het niet heerlijk dat we uit het kleine grut zijn? Dat we niemand meer voor straf op de trap hoeven zetten? Geen wallen tot op onze knieën hebben van de doorwaakte nachten? Dat we geen originele schooltraktaties meer hoeven te maken? En o glory, we nooit meer in barensnood hoeven te verkeren? De tijd is eindelijk aan ons, zeker als je bedenkt dat steeds meer mensen (met name vrouwen!) de honderd zullen aantikken.
Zijn we met vijftig jaar ‘over the hill’? Het lijkt eerder alsof we óp de heuvel staan en eindelijk een beetje overzicht hebben. Ellen Degeneres (ook alweer 61) maakte er ooit een heerlijk relativerende opmerking over: “Ik snap dat hele ‘over the hill’ niet. Als ik ga fietsen en ik ben over de heuvel, dan weet ik dat het moeilijkste deel achter de rug ligt en ik snel kan genieten van een lekkere snack. Dat is is toch juist fijn?”
Dank je, Ellen, ik voel me al een stuk beter. En ach, waar heb ik het ook over? Google ‘famous fifty plus’ en de inspirerende rolmodellen vliegen je om de oren! Behalve Degeneres zelf, zijn daar o.a. Cate Blanchett (50), Jennifer Aniston (50), Gwen Stefany (50), J.K Rowling (54), Julianne Moore (59) Emma Thompson (60) Meryl Streep (70) en mijn grote voorbeeld (want nog steeds zo levendig, slim en geestig): Margaret Atwood (80).
Vijftig: misschien voelt het straks nog steeds als een dingetje, maar met deze vrouwen als stralende punten aan mijn horizon moet ik daar overheen kunnen komen. Proost dus alvast op de volgende vijftig, met heel goede, dure wijn ;-)
P.s. Morgen (11 december) is de grote dag. Donaties en felicitaties zijn zeer welkom, evenals grappig bedoelde sudokupuzzels en geraniums, ik zal ze in dankbaarheid aannemen.